10 najpiękniejszych chwil mojego życia

Czerwiec powoli zbliża się ku końcowi, a mnie czeka dość szalona końcówka tego tygodnia. Postanowiłam jednak dołożyć sobie nieco wyzwań do pełnego już koszyka i zdecydowałam się wziąć udział w ostatnim już wyzwaniu tego typu u Uli z bloga Sen Mai.

~.~

Zastanawialiście się kiedyś dlaczego gdy mamy wymienić 10 najgorszych chwil życia czy też swoich wad  to pomysły sypią nam się z rękawa i końca nie widać, a gdy już próbujemy zrobić to samo ze swoimi zaletami czy tymi pięknymi momentami to nagle w naszych głowach świeci pustka?

Dokładnie to miałam w głowie, kiedy przeczytałam temat wyzwania na ten przepiękny poniedziałek. Pustka, z której po dłuższej chwili wyłowiłam kilka pojedynczych chwil. Zastanowiłam się, co mogłabym opowiedzieć swoim dzieciom albo i wnukom (o ile kiedykolwiek takowe będę posiadała). Nie było łatwo, ale w końcu znalazłam te kilka chwil, wyjątkowych dla mnie chwil. 

Zapraszam Was w podróż po moich zakamarkach pamięci. W podróż w czasie, obowiązkowo z uśmiechami na twarzy. Gotowi? Zaczynajmy!

10 najpiękniejszych chwil mojego życia

1. Moja pierwsza, samodzielnie przeczytana książka. Pamiętam to jak przez mgłę. Z wypiekami na twarzy wypożyczyłam swoją pierwszą książkę - "Stonoga" - lekką i przyjemną. Położyłam się na dywanie w dużym pokoju i rozpoczęłam dukanie. Tak, dokładnie. Ledwie składałam słowa w zdania, a krótką książkę czytałam straszliwie długo. Moja mama wciąż się z tego śmieje. Twierdzi, że trudno było im znieść to moje dukanie. Jednak przeżyli to i nikt nie pomarł, a na dodatek stała się rzecz niesamowita. Drzwi do mojej wyobraźni zostały otwarte. Od tamtej pory pochłaniałam książki garściami.
2. Długie dnie spędzane u babci na słuchaniu opowieści z jej przeszłości. Uwielbiałam słuchać te niestworzone i całkiem dziwne dla mnie historie o życiu szkolnym mojej babci. O grach i zabawach, jakie wówczas panowały. O sarence, którą babcia miała przyjemność się opiekować. O tym nieznanym mi świecie. Uwielbiałam to. Zawsze słuchałam jej uważnie zajadając się w międzyczasie smakołykami, które dla mnie przygotowywała. A potem? Potem siadałam nad pustą kartką z głową pełną pomysłów i przelewałam je na papier, a ona zawsze je czytała. Była moją pierwszą fanką.
3. Ogniska - kiedy byłam dzieckiem wiele razy spotykaliśmy się u dziadków na ognisku. Było ono takie prawdziwe, z całą rodziną dookoła ognia. Mama grała na gitarze, wszyscy śpiewali biesiadne pieśni. Były kiełbaski dobrze przypieczone i pachnące ogniem, ale i zabawy z żarzącymi się patykami. Patykami, które dzięki energicznemu potrząsaniu tworzyły magiczne wzory, niczym czarodziejskie różdżki.
4. Rodzinne święta. Ten punkt będzie dość ogólnikowy. Nie dotyczy on jednej konkretnej daty. Ja po prostu uwielbiam tę atmosferę. Spędzanie czasu w gronie rodziny pozwala mi się zrelaksować, pośmiać, a czasem i podenerwować na wszystkich. To nic. Najważniejsze, że wciąż mogę to robić. Cieszę się z każdej chwili, a jeszcze bardziej kiedy mogę obdarować moich bliskich prezentami.
5. Wybór wymarzonego liceum. Wypadło na Liceum Ogólnokształcące nr I im. Mikołaja Kopernika, klasa o profilu matematyczno-informatycznym. Mimo moich 155 punktów uzyskanych z testu gimnazjalnego oraz ocen, bałam się że mogę się tam nie dostać. Obawiałam się tego momentu, kiedy trzeba będzie sprawdzić wyniki. Nie miałam jeszcze internetu w domu, toteż wyniki sprawdzałam u taty w szkole. Serwer był przeciążony i nie było to proste zadanie. W końcu jednak się udało, a ja poczułam wyraźną ulgę. Dostałam się. Uśmiech nie schodził mi z twarzy jeszcze długie godziny. Potem poszliśmy nawet upewnić się czy to prawda, sprawdzić listy przyjętych. Moje nazwisko wisiało sobie dumnie pośród 34 innych szczęściarzy wybranych do tej klasy. To liceum było moją pierwszą świadomy decyzją. Jedną z tych najważniejszych do tej pory.
6. Bieszczady. Zakochałam się w nich od pierwszego wejrzenia, a było to na wycieczce klasowej w liceum. Uwielbiam góry, ale Bieszczady wskoczyły na pierwsze miejsce w mojej klasyfikacji już pierwszego dnia pobytu tam. Wówczas jeszcze nie wyeksploatowane tak jak teraz, mniej popularne niż Tatry i tym samym z mniejszą liczbą ludzi na szlakach. Teraz z całą pewnością się to zmieniło. Czar tych gór zostanie ze mną na długo i chętnie do nich wrócę, kiedy tylko nadarzy się taka okazja.
7. Zdany egzamin na prawo jazdy i pierwszy raz za kółkiem. Na drugie podejście do egzaminu praktycznego poszłam z miną nietęgą. Stres zjadał mnie niemiłosiernie, ale miałam wsparcie przyjaciółki. Wsiadłam i nie do końca nawet pamiętam jakie manewry musiałam wykonać. Jedyne co zapadło mi w pamięć to jazda za traktorem na rondzie, dzięki czemu spokojnie 10 minut egzaminu straciłam... a potem? Radość wielka! 
8. Zmiana kierunku studiów. Straciłam trzy lata na studiach, których nawet nie lubiłam. Potem wreszcie odważyłam się schować swoją dumę do kieszeni i zmienić je na mój obecny kierunek. Była to jedna z tych lepszych decyzji mojego życia. Cieszę się, że miałam tyle odwagi, bo wreszcie czuję że żyję (choć strach przed rozpoczęciem nowych studiów był wielki - a wiązał się z miastem, w którym to miałam studiować. Nie od dziś przecież wiadomo, że Bydgoszcz i Toruń nie pałają do siebie miłością).
9. Samodzielny wyjazd za granicę do pracy. Udowodniłam sobie wówczas, że jestem w stanie poradzić sobie nawet w najtrudniejszych momentach. Wiele potrafię zrobić, kiedy muszę. Bez niczyjej pomocy, zdając się jedynie na swoje możliwości. To dodało mi wiele pewności siebie, a ponadto złapałam bakcyla podróżowania!
10. Pierwszy raz w samolocie. Obawiałam się tego pierwszego lotu, ale szybko okazało się, że nie miałam czego. To było coś niesamowitego, kiedy to dryfuje się pośród chmur. Ta wielka, stalowa maszyna zanurza się w nich raz za razem, a ty masz wrażenie jakbyś mógł je dotknąć. Uwielbiam zaglądać przez okno i obserwować chmury, ale jeszcze piękniejszy jest zachód słońca, kiedy znajdujesz się pośród nich. Coś czego nie da się opisać słowami. To po prostu trzeba zobaczyć.

No i stało się. Miałam ogromny problem z wyborem tych najlepszych momentów mojego życia. Najciekawszych chwil, uczuć czy ludzi, których poznałam. Dodałabym do nich jeszcze dwa dodatkowe punkty - moja pierwsza manga (bo to od nich zaczęła się moja przygoda z Japońskim, która trwa po dzień dzisiejszy i jakoś nie chce się skończyć) oraz filmy Disneya (które to zajmowały wielką część mojego dzieciństwa, do teraz pamiętam jak bardzo płakałam, kiedy Mufasa ginie i myślę że nawet dzisiaj bym to zrobiła). 

 

Ile tych dobrych chwil swojego życia potraficie sobie przypomnieć na poczekaniu? Zdradźcie swój sekret. Które chwile najbardziej zapadły wam w pamięci? Co przeważa?

Wkradło mi się do posta małe przypomnienie. Już jutro Dzień Ojca. Co szykujecie dla swojego taty?

Źródło: 1 , 2