Szablon stworzony przez Arianę dla Wioski Szablonów | Technologia Blogger | X X X

piątek, 25 listopada 2016

Black Friday - komercyjna ściema

Black Friday to popularne wydarzenie zakupowe. Tego dnia niemal każdego opanowuje gorączka zakupowa. Przeceny są niewyobrażalne. Wszystko obniżone o połowę, albo i jeszcze lepiej! Można wydać majątek, ale ile zyskać! Żyć nie umierać...

... tylko nie w Polsce, a przynajmniej nie w Toruniu.


Na ten dzień czekało wielu, ale i wielu się sromotnie zawiodło. Masa ludzi przewijająca się przez sklepy i niewielkie promocje, a jeśli już znajdziemy coś z konkretną przeceną to jest to zupełnie niepotrzebny nam badziew, który nawet wstyd byłoby sprezentować najbliższym.


Zazdrość ściska, kiedy patrzymy na te wielkie wyprzedaże w Ameryce, w której to faktycznie można nawet trafić na wspaniałe okazje. Zazdrość, żal i rozczarowanie, bo przecież tyle się trąbiło w radio o tym zakupowym szaleństwie. Tyle się opowiadało, tak zapraszało...

... a nie było po co! 


Żal mi tych wszystkich ludzi, którzy się na to nabrali. Komercja, komercja i jeszcze raz komercja. Inaczej tego nazwać nie potrafię. Nic nowego, powiecie, ale do cholery jasnej! Mamy XXI wiek! Gdzie się podziało poszanowanie człowieka? Jego cennego czasu i portfela?

Black Friday obiecywał wiele, jednakże przyniósł jedynie niesmak... 


...i opróżnione portfele, bo kto już się wybrał na zakupy to pewnie i tak coś ze sobą przyniósł. Ja podziękuję takiej rozdmuchanej bańce mydlanej. Nie potrzeba nam takiej, bo jeśli już coś robić to z polotem, a nie na pół gwizdka. 

Źródło: 1

sobota, 12 listopada 2016

Nie dam się!

W tym roku jesień zdecydowanie mi nie służy. Z każdym dniem jest coraz trudniej, ale staram się nie poddawać. Dziś był całkiem dobry dzień. 11 listopada. Święto. Wolne od pracy i... urodzinowa impreza mej siostry i mamy. Miłe spotkanie w gronie rodzinnym zaowocowały poprawą humoru. Nareszcie! 



Uznałam, że wreszcie muszę zacząć się cenić i nie poddawać z chwilą spadków energii. Trzeba przeć przed siebie niezależnie od upadków. Taki jest mój cel na kolejne tygodnie. Cel osiągania sukcesu małymi kroczkami. Dam radę. Póki co jeszcze w to wierzę. 

Dlatego dzisiaj przychodzę tu z kilkoma cytatami, które zapadły mi w pamięć. Cytatów, które zawsze poprawiają mi humor. Nawet jeśli odrobinę to i tak dużo daje. 

Lecz rzeka płynie wciąż za progiem, a świat czeka na zewnątrz. To świat, w którym musimy żyć.

To jeden z mych ukochanych cytatów, na który natknęłam się czytając książkę (a jakże). Opowieści Rodu Otori czytałam kilka razy, ale ten jeden cytat utknął mi w pamięci. Kocham go bezgranicznie i chyba nigdy nie przestanę tego robić. Jest taki prawdziwy. Czasami musimy wskoczyć w tą rzekę. Oddać się jej nurtowi i popłynąć. Popłynąć gdzieś daleko, w nieznane. Szkoda tylko, że tak trudno jest to wykonać.

Zabijając marzenia, osierocamy nadzieję.

Kolejny, który daje kopa w dupę i pozwala na podążanie wcześniej obraną przez siebie ścieżką. Dość krętą, ale naszą własną. Nie zabijajmy naszych marzeń, tylko starajmy się do nich dążyć. Może nie po trupach... ale w zgodzie z własnymi przekonaniami. Róbmy tyle ile uważamy za słuszne.

Życie jest wspaniałe, należy tylko spoglądać przez właściwe okulary.

Ja swoje już mam. Niestety czasami  trochę mi szwankują i choć staram się szybko je naprawiać to nie zawsze mi to wychodzi. Nic to, będę starała się nieco mocniej i w końcu mi się to uda. A co! Grunt to optymizm na zakończenie dnia. 


Tak na dobry początek soboty - trochę wygłupów. A co! I mnie czasami wolno! 

Miłego weekendu dziubaki!

niedziela, 6 listopada 2016

Organizacja, a raczej jej brak

Praca, dom, praca, dom, praca dom...  i od czasu do czasu spotkania spontaniczne z przyjaciółmi. Tak w telegraficznym skrócie przedstawia się mój tydzień. Ciągle w rozjazdach, kończąc pracę koło 21 (ale za to pospać sobie dłużej można... tak, jasne...), tu przygotować, tam wydrukować, tu pociąć i jeszcze z psiakiem wyjść przy okazji, siostry wysłuchać, posprzątać, pozmywać, albo obiad ugotować. A gdzie w tym wszystkim Japoński i blog? Umierają... choć wciąż udaję, że coś w tym kierunku robię.


organizacja

BRAK ORGANIZACJI


Uff! Dużo tego, oj dużo i przyznaję bez bicia wcale mi nie idzie. Ledwie zipię, a za mną dopiero pierwsze dwa tygodnie takiego zapierdziela. Na naukę nowego języka to ja już czasu znaleźć nie mogę, a egzamin już za trzy tygodnie. Czas spiąć poślady, a tu nie idzie. Nie pomagają mi też korki na drogach, ale co zrobić... świata całego nie zmienię. Mogę jedynie powalczyć o samą siebie. 

Organizacja czasu (którą zawsze miałam w miarę pod kontrolą) właśnie u mnie legła w gruzach. Roztrzaskała się o podłogę i teraz śmieje mi się w twarz. Nie mam nawet czasu by pójść i pobiegać (choć tu dochodzi mój leń, który cały czas się z tego cieszy). Czasem coś poskaczę i poudaję że się rozgrzewam przy zagrzewających do walki słowach siostry, która w rulonie na kanapie wcina jakieś pyszności. Do tego zaświadczę tacie, że nie ma mi nic słodkiego kupować, bo jak będzie to moja słaba wola tego nie przetrzyma, a potem dreptam do sklep, bo jestem zbyt zmęczona i zniechęcona całym swym dniem, i kupuję czekoladę lub inny przysmak. Takie życie... i już teraz wiem, że nie długo tak pociągnę.

CZAS NA ZMIANY


Zmiany muszą nadejść. To nie ulega wątpliwością. Zaczęłam je nawet dziś wprowadzać, uwalniając sobie poranek poniedziałkowy od tworzenia kolejnych lekcji. Te są dumnie przygotowane aż po środę (choć nie wszystkie - dwie wciąż czekają). Będzie więc czas na Japoński w poniedziałek, a może i nawet we wtorek (choć to wątpliwe...). Do tego pragnę dołożyć trochę ruchu i ćwiczeń nad silną wolą. Stopniowo wrócę do odstawienia słodkiego i zastąpienia go owocami. Na środę będę sobie przygotowywała lunch bo niestety ale nie mam czasu zjeść obiadu porządnie w domu. Ustalę również dni publikacji bloga - i tu myślę, że postawię na poniedziałek, czwartek i sobotę (choć jak uda mi się wypracować choć dwa dni w tygodniu to będę szczęśliwa). 

No bo przecież w innym wypadku to ja się po prostu zajadę. Zniechęci mnie to jakże dorosłe i odpowiedzialne życie. 


Może macie jakieś sposoby na organizację czasu? Co robicie? Zdradźcie parę sekretów! No nie bądźcie tacy!