O wielkich sercach i o czytaniu - #KlasykaDlaSmyka

Wreszcie nadszedł ten dzień. 20 lutego 2017 roku zapisze się na długo jako niesamowity poniedziałek. To również doskonała pora na to by zrobić coś dobrego, otworzyć swe serducho i choćby i wesprzeć akcję "Klasyka dla Smyka" zorganizowaną przez Osińskiego oraz Socjopatkę. 

Jestem pewna, że już się gdzieś natknęliście na informację o tej inicjatywie. W końcu tyle osób się w nią zaangażowało, że to nie sposób zliczyć. Tyle dobrych serc i hojnych portfeli też. O co więc chodzi? Pragniemy zarazić dzieciaki książkami, bo w dzisiejszym świecie stają się one coraz to mniej popularne. Zostają wyparte przez komputer i inne urządzenia technologiczne. Pragniemy również zobaczyć uśmiech na twarzach dzieci z Domów Dziecka, kiedy zobaczą paczuszkę pełną nowiutkich książek dostarczoną do ich placówki. Co miesiąc książki wyślemy do wybranych, przez Was kochani, placówek tego typu. Ich propozycję możecie składać w komentarzach. 

W tym miesiącu udało się zebrać pokaźną ilość książek (aż sama wciąż nie mogę w to uwierzyć):

Te przepiękne książeczki (które sama chętnie bym przygarnęła) zostały ufundowane przez dziewczyny z grupy facebookowej "Przeczytaj i podaj dalej". Dziewczyny pod przewodnictwem Magdaleny Erbel uwielbiają czytać i doskonale wiedzą co jest aktualnie na czasie. Sami powiedzcie? Czyż te książki nie wyglądają magicznie?

Kolejne książeczki znalazły się tu dzięki Katarzynie Mos. Aż serce śpiewa, kiedy widzi się coś takiego, a w mediach słyszy zatrważające krew w żyłach historie. Ludzie mają gest!

I następne. Tym razem zadziałała Katarzyna Berska, która to znalazła sponsora. Dzięki jego uprzejmości i jej znajomości literatury - te piękne pozycje już niedługo znajdą się na półkach jednego Domu Dziecka, a dzieciaki z radością tchną w nie nowe życie.

Tym razem coś dla młodszych czytelników, bo i o nich nie zapominamy. Przecież czytać każdy może - trochę lepiej, a czasem trochę gorzej. Od najmłodszych lat wpajajmy miłość do książek. Ten pakiet ufundowała Asia Maja, wraz ze swą mamą.

Następny pakiet został do nas podesłany dzięki uprzejmości wydawnictwa Publicat S.A. Grupa Wydawnicza, które o naszej akcji dowiedziało się poprzez Małgorzatę Śmiechowicz. Wciąż nie mogę w to uwierzyć ile się udało zebrać!

To już ostatni pakiet, ale tak samo ważny. To na niego zebrało się wiele serc pojedynczych ludzi, którzy to postanowili zakupić kilka pozycji z własnych kieszeni. Cudowne książki trafią w ręce dzieciaków i będą mogły przechodzić z palców do palców, ciesząc się nowym życiem ale i wywołując śmiech i łzy małych czytelników.

Jednak na tym nie kończymy i działamy dalej. Chcemy, by ta akcja potrwała jak najdłużej. Każdego miesiąca pragniemy obdarować Domy Dziecka tymi cudownymi książkami, no i uśmiechem na twarzy przy okazji. Zarażajmy dzieciaki i cieszmy się wraz z nimi.

Jeśli jesteście zainteresowani akcją i chcecie poczytać o jej szczegółach to zapraszam serdecznie na stronę #KlasykaDlaSmyka, bo im nas więcej tym lepiej!

Słów kilka o czytaniu

Książka towarzyszyła mi od maleńkiego. Moja mama do dziś wspomina jak to wypożyczyłam swoją pierwszą, mając siedem lat na koncie i dumnie zaczęłam ją głośno dukać. Trzeba tu jeszcze dodać, że była to "Stonoga". Długo ją dukałam, oj długo... tak długo, że mama już tylko modliła się bym w końcu wydukała tę setną nogę, ale wreszcie się udało!

No i od tego się zaczęło. Najpierw "Stonoga", a potem coraz to nowsze pozycje. Panie w bibliotece musiały mi kartę zmieniać co chwilę, bo już miejsca nie było do zapisywania. Wraz z przyjaciółką gościłyśmy w niej tak często, że wkrótce mogłyśmy do woli buszować między półkami szukając pozycji dla siebie, a kiedy już je znalazłyśmy prześcigałyśmy się z czytaniem.

Potem szkolna biblioteka przestała nam starczać. Zapisałyśmy się więc do jednej z osiedlowych i tam wciągnęłyśmy "Beverly Hills 90210", "Plotkarę" oraz inne młodzieżówki. Najbardziej jednak spodobała nam się detektywistyczna seria (choć tytułów już sobie nie przypomnę), która miała w sobie fantastyczne wątki. W międzyczasie zapałałam miłością do mang, których teraz mam z 400 na półkach i już mi się nie mieszczą. 

Czytałam wszędzie. Na przerwach i wolnych lekcjach, na godzinach wychowawczych, po szkole i na balkonie, a rozdziały kończyłam w łóżku pod kołderką. Świeciłam sobie latarką by na pewno doczytać do końca. Zdarzało się, że spać szłam o 2 w nocy, bo tak mnie książka wciągnęła...

Potem nadeszło liceum i dostałam wreszcie Internet. Przerzuciłam się na komputer. Nadal czytałam, ale porwało mnie też pisanie. Opowiadań i blogów. Pisałam dużo, dużo więcej niż czytałam... a potem matura i studia.

No i się skończyło. Szał wciąż był, mangi nadal przybywały, książki też... ale z jakąś taką mniejszą radością. Czytałam, ale jakby trochę pod przymusem. Zdecydowanie wolałam legnąć przed laptopem i obejrzeć kolejny głupawy serial, bo przecież tyle czasu potrzeba na książkę.

Ratował mnie pociąg i fakt, że na studia dojeżdżałam. Mogłam spokojnie oddać się lekturze podczas podróży. Godzina w jedną stronę, druga z powrotem. Książek było mniej, ale były.

A teraz?

Styczeń przyniósł mi dwie przeczytane książki. Nie jest źle. Dobry początek jak na mnie. Mało tego, chciało mi się! Nie zmuszałam się, z czego niezwykle się cieszę...jednakże pod koniec stycznia zaczęły się ferie zimowe. Sama tego za bardzo nie odczuwam, ale u moich dziadków pojawiła się moja młodsza kuzynka - Gosia...

Gosia ma 12 lat i czyta. Czyta dużo i czyta wszędzie (nawet podczas pięciominutowej podróży autobusem! Serio!). Chętnie też opowiada o tym co już przeczytała. Miło mi było jej słuchać i zaraziła mnie tą magią czytania ponownie. Znów chętnie sięgam po książkę. Dzielę się swoimi odczuciami i ścigam z małą na ilość przeczytanych stron. Śmiejemy się razem i ślemy zdjęcia książek w wiadomościach na Instagramie. Jest dobrze!

Muszę jej za to podziękować, bo ponownie poczułam się niczym dziecko. Ta radość z czytania powróciła!

Miałyście kiedyś taki czarny okres z książkami? Jak wróciłyście do czytania? Co czytacie? Robicie to chętnie?

Ja już tak!

Trzymajcie się cieplutko!

Wyzwanie czytelnicze 2017 - Z półki

Wczoraj przejrzałam swój post z zeszłego roku i to jak mizernie wyglądał nieco mnie przeraziło. Wpisałam na niego jedynie 5 pozycji, a 6-sta wciąż się czyta (to znaczy leży na półce i smutno na mnie patrzy, próbując skusić swą wyjątkowa okładką i czerwonymi literami na niej). Ach! Gdzież się podział ten zapał i ten czas, który miałam przeznaczyć na czytanie? No gdzie? Przeleciał przez palce i zniknął.

Może jednak postawiłam sobie poprzeczkę za wysoko? 25 pozycji było za dużo? W tym roku więc postanowiłam spróbować inaczej. Przeszukałam internety w poszukiwaniu czegoś nowego - dla mnie przynajmniej - i znalazłam coś ciekawego:

Na mej półce zalega sporo tytułów nieprzeczytanych więc to świetne wyzwanie wprost dla mnie. Na czym polega? Wystarczy zapisać się na odpowiedni poziom (mój to Poziom 3 - przeczytać od 11 do 15 książek) i czytać. Czytać to co na półce zalega a jeszcze nie było przez nas czytane. Tylko tyle. Nic więcej. Nie ma podanych kategorii czy tytułów. Czytamy więc to co już na tej półeczce jest i zostało zakupione przed 2017 rokiem. 

Proste i przyjemne, prawda?

Bo przecież prostota często przez nas niedoceniana, jest najlepszym sposobem na wszystko. Najbardziej skomplikowany problem można rozwiązać stosując kilka łatwych trików. Tak jest też z czytaniem i mam nadzieję, że w tym roku (jako, że dołączam już w styczniu) uda mi się choć coś osiągnąć. To pierwszy krok do lepszej przyszłości i poprawy stylu pisania, który ostatnio u mnie kuleje.

A potem? Może jeden rozdział książki miesięcznie? Byłoby fajnie... może warto spróbować. Jeszcze się nad tym zastanowię i odkurzę swoje stare pliki Word w poszukiwaniu inspiracji. 

Czas więc zakasać rękawy i zabrać się do roboty! Może i Wy się skusicie? Na pewno coś Wam na półkach zalega. Spróbować nie zaszkodzi, a pierwszy poziom to jedynie 5 książek do przeczytania. Nie tak źle, co nie?

Trzymajcie się cieplutko kochani, tego pierwszego stycznia. 

Szczęśliwego Nowego Roku, pełnego wyzwań i wygranych. Tego Wam życzę dokładając do tego jeszcze nutkę spokoju i uśmiechu na twarzy, bo to właśnie one pozwalają nam na większe osiągnięcia!

Źródło: 1